کد مطلب:182700 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
عذر بدتر از گناه
زهری كه از كارگزاران بنی امیه در مدینه بود، فردی را تنبیه نمود، به مرگ وی انجامید. برای جبران این لغزش زندگی و خانواده خویش را ترك گفته، در بیابان منزل گزیده، به عبادت پرداخت و تصمیم گرفت هیچ گاه در زیر سقف قرار نگیرد!
گذر سیدالساجدین علیه السلام به وی افتاد. حضرت هنگامی كه رفتار وی را مشاهده نمود به وی فرمود: قنوط و ناامیدی تو بدتر از خطای تو است. دیه مقتول را بپرداز و به زندگی خویش برگرد. از آن زمان به بعد زهری از آن رفتار دست برداشت و از كارهای اجرایی بنی امیه نیز كناره گرفته و از اصحاب خاص حضرت قرار می گیرد، كه بنی امیه از امام سجاد علیه السلام تعبیر به پیامبر زهری می نمودند. [1] .
[ صفحه 123]
این همان عذر بدتر از گناه است كه زهری به آن گرفتار شده است. امام فرزانه این گونه رهنمود می دهد و كج اندیشی وی را این چنین سامان می بخشد. برخی افراد خشك و بی تدبیر، كج اندیشی های رفتار خویش را با رنگ مذهبی می آمیزند كه باعث واژگون جلوه دادن دین، و گریز دیگران از دین می گردند. امام كه صراط مستقیم است، این گونه این بیماری را درمان نموده و كج راهگی را چاره می اندیشد، كه قتل خطا در دین دستوری دارد كه باید دیه آن را پرداخت، نه آن كه برای جبران آن، زندگی و خانواده را انگار نموده، به عبادت خشك و بی رمق و بی روح و خودسرانه و بی معنا پرداخت.
از این نوع كج اندیشی ها در میان مردم چه فراوان به چشم می خورد. افراد برداشت های خشك و خشن خویش را با رنگ دین، می آمیزند و رفتار خویش را تبلور دین می نمایانند كه روشنگران دین مانند امام همام، این گونه این كج راهگی ها را اصلاح می نمایند.
گذر سیدالساجدین علیه السلام به وی افتاد. حضرت هنگامی كه رفتار وی را مشاهده نمود به وی فرمود: قنوط و ناامیدی تو بدتر از خطای تو است. دیه مقتول را بپرداز و به زندگی خویش برگرد. از آن زمان به بعد زهری از آن رفتار دست برداشت و از كارهای اجرایی بنی امیه نیز كناره گرفته و از اصحاب خاص حضرت قرار می گیرد، كه بنی امیه از امام سجاد علیه السلام تعبیر به پیامبر زهری می نمودند. [1] .
[ صفحه 123]
این همان عذر بدتر از گناه است كه زهری به آن گرفتار شده است. امام فرزانه این گونه رهنمود می دهد و كج اندیشی وی را این چنین سامان می بخشد. برخی افراد خشك و بی تدبیر، كج اندیشی های رفتار خویش را با رنگ مذهبی می آمیزند كه باعث واژگون جلوه دادن دین، و گریز دیگران از دین می گردند. امام كه صراط مستقیم است، این گونه این بیماری را درمان نموده و كج راهگی را چاره می اندیشد، كه قتل خطا در دین دستوری دارد كه باید دیه آن را پرداخت، نه آن كه برای جبران آن، زندگی و خانواده را انگار نموده، به عبادت خشك و بی رمق و بی روح و خودسرانه و بی معنا پرداخت.
از این نوع كج اندیشی ها در میان مردم چه فراوان به چشم می خورد. افراد برداشت های خشك و خشن خویش را با رنگ دین، می آمیزند و رفتار خویش را تبلور دین می نمایانند كه روشنگران دین مانند امام همام، این گونه این كج راهگی ها را اصلاح می نمایند.
[1] طبقات، ج 5، ص 110، مناقب، ج 4، ص 173، كشف الغمه، ج 2، ص 105.